Τέσσερις εποχές εξίσου σημαντικές για την απόλυτη ισορροπία της φύσης. Η καθεμία προσφέρει ανάλογα φαινόμενα που βοηθούν στην ομαλή λειτουργία του πλανήτη.
Και όμως το 1816, ήταν η χρονιά που διαταράχθηκε αυτός ο κύκλος και το καλοκαίρι δεν ήρθε ποτέ. Οι κάτοικοι του βόρειου ημισφαιρίου όχι απλά το φαντάστηκαν, αλλά το έζησαν. Η έκρηξη του ηφαιστείου «Tabora» στην Ινδονησία και οι καταστροφικές συνέπειες «Η χρονιά χωρίς καλοκαίρι» ήταν αποτέλεσμα της έκρηξης του ηφαιστείου Ταμπόρα, στις 10 Απριλίου 1816. Σκότωσε 70 χιλιάδες ανθρώπους. Ημερολογιακά, είχε ήδη μπει η άνοιξη. Η ξαφνική αυτή έκρηξη όμως έκανε την εποχή ασυνήθιστα ψυχρή, με ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες. Ήταν η μεγαλύτερη έκρηξη σε 1.630 χρόνια στο συγκεκριμένο σημείο. Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν αυτές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, όπου λόγω των χιονοπτώσεων και του ολικού παγετού ακόμα και τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο, οι καλλιέργειες καταστράφηκαν και οι αγρότες έσφαξαν τα ζώα τους διότι δεν είχαν τροφή να τους δώσουν. Προκλήθηκαν λιμοί καθώς και επιδημίες χολέρας στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Η ηφαιστειακή στάχτη εξαπλώθηκε 1.300 χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης.
Στις 4 Ιουνίου σημειώθηκε παγετός στο Κονέκτικατ και στις 8 Ιουνίου χιόνισε στη Νέα Υόρκη! Μέχρι τις 23 Αυγούστου πάγωναν διαδοχικά όλες οι πόλεις. Συγκοινωνία δεν υπήρχε, τα καυσόξυλα τελείωναν και τα αποθέματα τροφής στέρευαν. Οι πλημμύρες έπνιξαν όλες τις καλλιέργειες. Λόγω της ηφαιστειακής σκόνης το χιόνι στην Ουγγαρία είχε καφέ χρώμα, ενώ στην Ιταλία κόκκινο. Και το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Οι θερμοκρασίες ήταν ακόμα αλλοπρόσαλλες, με τον υδράργυρο στους -26 οι συνέπειες από την έκρηξη ήταν ακόμα έντονες και εξελίσσονταν αρνητικά...
πηγές: