Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό χάσμα με κάθετα βράχια με βάθος 55 μέτρα και διάμετρο 120 που θεωρείται ότι δημιουργήθηκε από την κατάπτωση της οροφής ενός σπηλαίου. Στην περιοχή δόθηκε το όνομα Χάος γιατί από πολύ παλιά οι κάτοικοι της περιοχής του Λαυρίου το ονόμαζαν έγκοιλον χάος!
Το έγκοιλο αυτό έχει διαμορφωθεί μέσα σε στρώματα μαρμάρου και έχει προέλθει, κατά πάσα πιθανότητα από κατάπτωση οροφής μεγάλου σπηλαίου κατά την πρόσφατη γεωλογική περίοδο.
Το έγκοιλο αυτό έχει διαμορφωθεί μέσα σε στρώματα μαρμάρου και έχει προέλθει, κατά πάσα πιθανότητα από κατάπτωση οροφής μεγάλου σπηλαίου κατά την πρόσφατη γεωλογική περίοδο.
Πρόκειται - κατά τον γεωλόγο κ. Δούνα - για λεβητοειδούς μορφής καρστικό βύθισμα (sinkhohe), δηλαδή έχουμε μία περίπτωση καρστ (karst) που είναι χαρακτηριστικές μορφές εγκοίλων που παρατηρούνται κυρίως σε ανθρακικής σύστασης πετρώματα (ασβεστολίθους, δολομίτες, μάρμαρα) και σπανιώτερα σε γύψους και ορυκτό αλάτι και έχουν δημιουργηθεί από την διαβρωτική και διαλυτική ενέργεια του νερού. Στα τοιχώματα του βαράθρου είναι ορατοί οι ασβεστολιθικοί και σχιστολιθικοί σχηματισμοί αλλά και εισόδους μεταλλευτικών στοών σε αρκετά μεγάλο ύψος.
 |
| ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΙΚΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ |
 |
| ΕΙΣΟΔΟΙ ΣΤΟΩΝ |
Στην αρχαιότητα, όλη η κοιλάδα ήταν ένα εργοτάξιο με εργαστήρια, κατοικίες, ιερά, πλυντήρια και δεξαμενές νερού. Το "Χάος" χρήζει περαιτέρω μελέτης γιατί παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Αν οι προσχώσεις σ' αυτήν την κατάπτωση είναι σημαντικές από απόψεως βάθους είναι πιθανό να αποτέλεσε μία πραγματική παγίδα για αρχαία ζώα η και αρχαίους πολιτισμούς και να αποδειχτεί πραγματικά πολύτιμο. Θα χρειαστεί να γίνουν γεωτρήσεις για να εξακριβωθεί το πραγματικό πάχος των προσχώσεων, σε βάθος 100 μέτρων τουλάχιστον.
Οι ντόπιοι έχουν τη δική τους εξήγηση γι’ αυτό τον κρατήρα και μιλούν για την πτώση μετεωρίτη σ’ αυτό το σημείο κάπου στα τέλη του 18ου αιώνα. Βρίσκεται μέσα στον Εθνικό δρυμό Σουνίου, ο οποίος είναι ένα μέρος με μεγάλο γεωλογικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Στην περιοχή της Λαυρεωτικής η μεταλλευτική δραστηριότητα αναπτύχθηκε από την αρχαιότητα. Ήδη από το 3000 πχ υπήρχε δραστηριότητα εξόρυξης χαλκού από την περιοχή του Θορικού.
Παρά την εγκατάλειψη της μεταλλευτικής δραστηριότητας από το 2ο αιώνα πχ., τα μεταλλεία αναβίωσαν στα τέλη του 19ου αιώνα και η λειτουργία τους συνεχίστηκε ως και τη δεκαετία του 1980. Στον χώρο μπορεί κάποιος να παρατηρήσει τόσο τα αρχαία όσο και τα σύγχρονα πεδία εξόρυξης, όμως απαιτεί τεράστια προσοχή κατά τη βάδιση καθώς υπάρχουν διάσπαρτα πολλά πηγάδια, βάραθρα και τρύπες στο έδαφος.
Το μέρος προσφέρει στον επισκέπτη την μαγεία της φύσης σε συνδυασμό με σημαντικά μνημεία αρχαιολογικής κληρονομιάς που μπορεί να θαυμάσει, σε αυτόν τον άγνωστο σχετικά επίγειο παράδεισο της Αττικής!
πηγές: