Τον Ιούνη του 2007 , ένα μεγάλο μέρος από το αρχαίο ελατοδάσος της Πάρνηθας που πήρε το όνομά του από τα πανύψηλα δένδρα του κάηκε ολοκληρωτικά.
Θεωρείται αρχαίο δάσος, αφού ακόμα και ο Όλυμπος μοιάζει 'παιδί' μπροστά στο Ιερό βουνό της Πάρνηθας, η οποία ήταν και από τα πρώτα βουνά που σχηματίστηκαν στον ελλαδικό χώρο. Στην αρχαιότητα το βουνό φυλασσόταν, ενώ το χρησιμοποιούσαν κυρίως κυνηγοί.
Το δάσος των γιγάντων αποτελούσε σημαντική πηγή φυσικού πλούτου για την περιοχή, για το μικροκλίμα της Πάρνηθας, σημαντικό καταφύγιο άγριας ζωής αλλά και για το λεκανοπέδιο γενικότερα πηγή οξυγόνου. Τώρα το μόνο έχει απομείνει είναι κάποιοι νεκροί κορμοί, που χάσκουν σαν φαντάσματα, θυμίζοντας την καταστροφική μανία του ανθρώπου.
Το δάσος των γιγάντων απλωνόταν σε μια μικρή κοιλάδα κάτω από τις κορφές Αέρας (Καραούλι) και Κυρά.
Το εξαιρετικό μικροκλίμα της ήταν αναγνωρισμένο ως ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα, τόσο ευεργετικό και υγιεινό ώστε εδώ φτιάχτηκαν ένα από τα πρώτα σανατόρια της χώρας (στο παλιό Ξενία) και το ορεινό αθλητικό κέντρο του.
Τα μόνα κομμάτια πρασίνου που παρέμειναν, σαν όαση στην ερημιά, είναι γύρω από το στίβο του ΣΕΓΑΣ (όπου διασώθηκε επίσης κι ο λευκώνας) και πίσω από το παλιό Ξενία.
 |
| ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΕΓΑΣ |
Χτισμένο λίγο πιο κάτω από το ΣΕΓΑΣ, το παλιό σανατόριο της Πάρνηθας αποτελεί ακόμη και σήμερα πόλο έλξης κάθε λογής "επισκεπτών", τόσο υπό το φως της ημέρας όσο και κυρίως μέσα στο σκοτάδι.
Φιλοξενούσε φυματικούς στις αρχές του 20ού αιώνα λόγω του άρτιου μικροκλίματος της περιοχής.
 |
| ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ''ΞΕΝΙΑΣ'' |
Μέσα στο δάσος των γιγάντων υπάρχει και ένα μνημείο αφιερωμένο στον δασολόγο και συγγραφέα Τάσο Στεφάνου.
Εντύπωση μας έκανε μια τυχαία ανακάλυψη κάποιων μισοθαμμένων κουζινικών με ένα άγνωστο σύμβολο, προφανώς του περασμένου αιώνα.
Το οδοιπορικό μας είχε όμορφο τέλος αφού συναντήσαμε ένα από τα εκατό περίπου ελαφάκια της Πάρνηθας που έχουν απομείνει.
