Στον Λόφο της Φιλοθέης ο χρόνος δείχνει να παγώνει και να κυλάει διαφορετικά. Σε αυτό το μικρό κομμάτι γης στα σύνορα ανάμεσα σε Φιλοθέη, Ψυχικό και Γαλάτσι ζωντανεύουν αρχαίες μνήμες. Εδώ ο χρόνος επιφέρει πολύ αργά τις αλλαγές του. Κοιτώντας την Αθήνα από ψηλά νιώθεις τυχερός που έστω για λίγο ξεφεύγεις από την αποπνικτικτή ατμόσφαιρα της πόλης με αντάλλαγμα λίγο καθαρό αέρα.
Κατά την διάρκεια της επίσκεψής μας στα μονοπάτια του λόφου συναντήσαμε στον χώρο της παλαιάς δεξαμενής ένα όμορφο και ταυτόχρονα αινιγματικό έργο τέχνης. Μας έκανε εντύπωση κυρίως η τοποθεσία του σε ένα σχετικά απομακρυσμένο και κρυμμένο στη βλάστηση μέρος. Η πινακίδα στην είσοδο της δεξαμενής μας πληροφορεί ότι πρόκειται για έργο της καλλιτέχνιδος Μικαέλας Καραγιάννη το 2001.
Πρόκειται για μια σπείρα σχηματισμένη από πέτρες του λόφου τοποθετημένη στην κορυφή της δεξαμενής.
Η στρογγυλή της στέγη έχει διάμετρο 23 μέτρα και ενώ το κέντρο της είναι υπερυψωμένο, η επιφάνεια της σταδιακά χαμηλώνει για να φτάσει στην περιφέρεια 40 εκ. πιο κάτω. Ακόμα μας έκανε εντύπωση ότι η συγκεκριμένη σπείρα ακολουθεί την μαθηματική ακολουθία του Fibonacci.
Όπως πληροφορούμαστε από πηγές (προφανώς) της ιδίας στο διαδίκτυο η κατασκευή ολοκληρώθηκε μέσα σε τρία χρόνια ενώ η πέτρα μεταφέρθηκε από το βουνό στο μονοπάτι κι από εκεί με γερανό πάνω στη δεξαμενή.
όπως περιγράφει η ίδια:
«Πρόκειται για ένα έργο θετικό και αισιόδοξο του οποίου η ενέργεια κατευθύνεται προς τα πάνω. Τα γήινα χρώματά του το εντάσσουν στο τοπίο από το οποίο προέρχεται το υλικό του, αλλάζοντας τον ρόλο του υποστηρίγματός του. Με έντονο το στοιχείο της διπλής κίνησης, το έργο σχετίζεται με εμένα την ίδια και τον κόσμο.»
«Πρόκειται για ένα έργο θετικό και αισιόδοξο του οποίου η ενέργεια κατευθύνεται προς τα πάνω. Τα γήινα χρώματά του το εντάσσουν στο τοπίο από το οποίο προέρχεται το υλικό του, αλλάζοντας τον ρόλο του υποστηρίγματός του. Με έντονο το στοιχείο της διπλής κίνησης, το έργο σχετίζεται με εμένα την ίδια και τον κόσμο.»
 |
| ΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ GOOGLE EARTH |
Παραδίπλα εντοπίσαμε ίχνη απ'ο τις βοηθητικές κτηριακές δομές της δεξαμενής που στέκουν ως φαντάσματα παλαιότερων εποχών βυθισμένα στη λησμονιά και την εγκατάλειψη στον χώρο του λόφου.
Στο κατώτερο επίπεδο των κτηρίων ο τόπος είναι κυριολεκτικά γεμάτος στα σκουπίδια.
Δυστυχώς δεν βρήκαμε την είσοδο για το υπόγειο μέρος.
Εντύπωση μας έκαναν και κάποια grafity που προφανώς σχτίζονται με ακραίες θρησκευτικές ομάδες.
πηγές: