Επιμέλεια: Ομάδα Ορφέας
Πολλές παραδόσεις λαών, προφορικές και γραπτές, κάνουν λόγο για την ύπαρξη γιγαντόσωμων ανθρώπων, από τον Απολλόδωρο και τον Παυσανία μέχρι την Παλαιά Διαθήκη, που ζήσανε κάποια στιγμή στο παρελθόν και άφησαν πίσω τους τα μεγαλιθικά κτίσματα.
Οι ήρωες των Ομηρικών επών αναφέρονται ως γιγάντιοι, είχαν υπερδυνάμεις και θυμίζουν κατόχους υψηλής τεχνολογίας, αν λάβουμε υπόψη την ελληνική γραμματεία, τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο και άλλους συγγραφείς. Με μία προσεκτική ανάγνωση θα διαπιστώσουμε ότι οι ήρωες της αρχαιότητας δεν ήταν απλοί άνθρωποι αλλά υπεράνθρωποι που οι δυνάμεις τους δεν αγγίζουν την πραγματικότητα ή τουλάχιστον το τεχνολογικό επίπεδο της εποχής τους. Η Ελληνική μυθολογία περιγράφει λεπτομέρειες για τις συμμαχίες στους πολέμους των γιγάντων και την σταδιακή αντικατάστασή τους από άλλους Θεούς. Η Γιγαντομαχία λέγεται ότι έληξε κοντά στην σημερινή Μεγαλόπολη όπου ο Δίας κατέκαυσε με κεραυνούς τους γίγαντες. Σήμερα εκεί υπάρχουν τα ορυχεία λιγνίτη της Δ.Ε.Η. και κάποιοι υποστηρίζουν ότι συχνά βρίσκονται μέσα στον λιγνίτη και τεράστια κόκκαλα! Αν και η εύρεση γιγαντιαίων οστών σήμερα αποκρύπτεται επιμελώς από διάφορα κέντρα, οι αρχαίες πηγές που μας έχουν διασωθεί σήμερα, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή γνώσης και αναφορών για εύρεση γιγαντιαίων οστών κατά την αρχαιότητα. Μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι αυτοί οι σκελετοί που θα δούμε παρακάτω ήταν ήδη παλαιοί για τους αρχαίους λαούς που τους ανακάλυπταν.
Συγκεκριμένα, στο φύλλο της 7ης Αυγούστου του 1900 στην εφημερίδα ''ΕΜΠΡΟΣ'', στην σελίδα 3, διαβάζουμε: «Εκ θετικής και λίαν αξιοπίστου πηγής ανακοινούται ημίν, ότι εν τινι χωρίω της Μεσσηνίας ανευρέθησαν προ τινος ανασκαπτομένου αγρού τινός δύο γιγάντιοι σκελετοί ανθρώπων, μήκους τριών και ημίσεος περίπου μέτρων. Ο κάτοχος αυτών κατώρθωσε να τους μεταφέρη λάθρα εις Καλαμάτας, όπου και τους εφύλαττε, καραδοκών την ευκαιρίαν όπως τους εξαγάγη εις το εξωτερικόν(...)».
Στην (Βιβλιοθήκη, Α.6.3) ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι οι Φλεγραίοι Γίγαντες ήσαν ανυπέρβλητοι στο μέγεθος των σωμάτων εννοεί ότι είχαν μεγαλύτερο μέγεθος απ’όλους τους άλλους γίγαντες που αναφέρει στο έργο του, πλην του υπεργίγαντος Τυφώνος, ο οποίος είναι ο μέγιστος εις μέγεθος εξ όλων των τέκνων της Γαίας. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι ο σκελετός του Φλεγραίου Γίγαντα που ανακαλύφθηκε στην Κω είχε μήκος 5,5 μέτρα,
ΟΡΕΣΤΗΣ
Στο τόμο Α, 66 ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν γίγαντες "επτά πήχεων" στο μήκος. Ονομάζει συγκεκριμένα ότι είχε βρεθεί ο τάφος του Ορέστη, και είχε μετρηθεί ο σκελετός του ο οποίος ήταν 7 πήχεις άρα 3 μέτρα και οκτώ εκατοστά ! Δηλαδή ο Ορέστης για τον Ηρόδοτο ήταν ένας γίγαντας. Πως βρέθηκε ο σκελετός του από τους αρχαίους; Σύμφωνα με την ιστορία του Ηρόδοτου οι Λακεδαιμόνιοι προσπαθούσαν ανεπιτυχώς να νικήσουν τους Τεγεάτες έως ότου έλαβαν χρησμό από την Πυθία ότι έπρεπε να φέρουν στο τόπο τα οστά του Ορέστη. Οι Λακαιδαιμόνιοι έψαξαν τα οστά του Ορέστη, έως ότου τα βρήκε ο Λίχας ο Σπαρτιάτης με σύμπτωση. Βρισκόταν λέει ο Λίχας σε έναν σιδηρουργό ο οποίος του αποκάλυψε ότι στην προσπάθεια του να φτιάξει ένα φρεάτιο στην αυλή του ξέθαψε τα οστά ενός γίγαντα μήκους επτά πήχεων. Ο Λίχας πήγε στους Λακεδαιμόνιους για να τους αποκαλύψει αυτά που είχε μάθει και εκείνοι τον κατηγόρησαν ότι πλάθει παραμύθια. Γύρισε λοιπόν πίσω στην Τεγέα και βρήκε πάλι το σιδηρουργό από τον οποίον ενοικίασε την γη και ξέθαψε τα οστά του Ορέστη τα οποία μετέφερε στην Σπάρτη με αποτέλεσμα οι Σπαρτιάτες να μείνουν άφωνοι. Από τότε εκπληρώθηκε ο χρησμός και όποτε γινόταν μάχη ανάμεσα στους Τεγεάτες και τους Σπαρτιάτες οι Λακεδαίμονες νικούσαν. Τι απέγιναν τα οστά του Ορέστη δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά, ίσως μεταφέρθηκαν στην Ρώμη όταν η Ελλάδα καταπατήθηκε, αυτό όμως που ξέρουμε με σιγουριά είναι ότι ο Λίχας βρήκε τα οστά του υιού του Αγαμέμνονα ο οποίος θεωρείται ως σήμερα ένα μυθικό πρόσωπο και όχι απλά τα βρήκε αλλά ήταν και οστά τα οποία ταιριάζουν στις αναλογίες ενός γίγαντα!
ΑΙΑΝΤΑΣ
Ο Παυσανίας αναφερόμενος στους σκελετούς του Αίαντα και του Πέλοπα λέει: «Για το μέγεθος του Αίαντα μου είπε κάποιος άνδρας από τη Μυσία. Η πλευρά του τάφου προς τη μεριά της ακτής έπεσε από τη θάλασσα και η είσοδος στο μνήμα είναι εύκολη και για το μέγεθος του νεκρού έλεγε ότι τα κόκαλα στα γόνατα που οι γιατροί τα ονομάζουν μύλες(επιγονατίδες) είναι ίσα με τον δίσκο που χρησιμοποιούν οι νέοι στο πένταθλο» (Αττικά, 35, 4-5),
ΠΕΛΟΠΑΣ
«Λέγεται ότι παρατεινόταν ο πόλεμος στο `Ιλιον της Τροίας και οι μάντεις είπαν ότι δεν θα κυρίευαν την πόλη αν δεν φέρουν τα τόξα του Ηρακλή και οστό του Πέλοπα. `Ετσι έστειλαν να φέρουν τον Φιλοκτήτη στο στρατόπεδο, και από την Πίσα ένα από τα οστά του Πέλοπα, την ωμοπλάτη. Στην επιστροφή το καράβι που μετέφερε το οστό του Πέλοπα χάθηκε από την κακοκαιρία κοντά στην Εύβοια. Πολλά χρόνια μετά την άλωση του Ιλίου, ο ψαράς από την Ερέτρια Δαμάρμενος έριξε δίχτυα στη θάλασσα και ανέλκυσε το οστό. Θαυμάζοντας το μέγεθος του οστού, το έκρυψε στην άμμο. Στο τέλος, όμως, πήγε στους Δελφούς για να μάθει σε ποιόν άνδρα ανήκε και τι να κάνει με αυτό» (Ηλιακά, 13, 4-5).
ΟΡΟΝΤΗΣ
Ο Παυσανίας παρδίδει ότι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας (Τιβέριος) θέλησε να κάνει τον ποταμό Ορόντη πλωτό από τη θάλασσα μέχρι την Αντιόχεια. Με την κατασκευή του καναλιού η αρχαία κοίτη ξεράθηκε και αποκαλύφθηκε σε αυτήν φέρετρο ένδεκα πηχών με έναν ανθρώπινο σκελετό ανάλογου μήκους. Οι Σύροι συμβουλεύτηκαν το μαντείο της Κλάρου, το οποίο τους είπε πως ο νεκρός ήταν ο Ορόντης, ινδικής καταγωγής (Παυσ. 8,29,3).
ΩΡΙΟΝ
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Ρωμαίος φυσιοδίφης ο οποίος έζησε μεταξύ 23 και 79 μ.Χ, έγραψε τα οστά του μυθικού γίγαντα Ωρίωνα που ανακαλύφθηκε σε ένα «ανοικτό» βουνό της Κρήτης. Αυτές οι ανακαλύψεις τροφοδότησαν τις ελληνορωμαϊκές κοινωνίες με μύθους για έναν αγώνα από τον οποίο ηττήθηκαν οι γίγαντες από θεούς, και δημιούργησαν την δύναμη των ηρώων της ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας.
ΑΝΤΑΙΟΣ
Για έναν δε εκ των υπολοίπων γιγάντων, τον Ανταίο, ο Έλλην ιστορικός και φιλόσοφος του 1-2 ου αιώνα μ.Χ. Πλούταρχος αναφέρει ότι ο σκελετός του, ο οποίος ανακαλύφθηκε όταν περί το 80 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Σερτώριος ανέσκαψε τον τάφο του στην Λιβυκή πόλη Τίγγη, είχε μήκος 60 πήχεις, ήτοι 27,6 μέτρα. Ο Ανταίος ήταν μυθικός γίγαντας, γιος του θεού Ποσειδώνα και της Γης και βασιλιάς της Λιβύης. Αποτελεί κομμάτι και της ελληνικής μυθολογίας και της βερβερικής μυθικής παράδοσης. Σύμφωνα με την παράδοση ο Ανταίος προκαλούσε όποιον περνούσε από τη χώρα του να παλέψουν και πάντα νικούσε, όντας αήττητος από την επαφή του με τη Γη. Τη δύναμη αυτή του Ανταίου αντιμετώπισε ο Ηρακλής και τον νίκησε σηκώνοντάς τον από το έδαφος. Ο Ηρακλής βρέθηκε στην περιοχή στο δρόμο του για τον 11ο άθλο του, την εύρεση του Κήπου των Εσπερίδων. Όταν ο Ρωμαίος διοικητής Κουίντος Σερτώριος πέρασε από την Ισπανία στη Βόρεια Αφρική, κάτοικοι της περιοχής Τίγγη (σημερινή Ταγγέρη), δυτικά της Λιβύης, του μετέφεραν ότι είχαν βρεθεί σε έναν τύμβο τα γιγάντια λείψανα του Ανταίου. Σκάβοντάς τον, οι άνδρες του ανακάλυψαν έναν γιγαντιαίο σκελετό. Στο 4ο Βιβλίο του έπους Φαρσάλια, ο Λουκανός αναφέρει πως ένας άγνωστος Λίβυος διηγήθηκε στο Ρωμαίο Κούριο την ιστορία της νίκης του Ηρακλή εναντίον του Ανταίου. Ο Πλούταρχος, στον οποίο παραπάνω εντοπίζεται η αναφορά για την εύρεση των λειψάνων του Ανταίου, επίσης αναφέρει παρακάτω στο ίδιο απόσπασμα έναν τοπικό μύθο, κατά τον οποίο ο Ηρακλής έσμιξε με τη γυναίκα του Ανταίου, Τίγγη, μετά το θάνατό του και έκαναν έναν γιο, τον Σόφακα, ο οποίος έδωσε στην πόλη το όνομα της μητέρας του. Επίσης, σύμφωνα με άλλες πηγές ο Ηρακλής είχε έναν γιο, τον Παλαίμονα, από την Ιφινόη, κόρη του Ανταίου.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Θα μπορούσαν οι ήρωες που μας περιγράφει ο Όμηρος στα έπη του να είναι όλοι γιγάντιοι ; Μα ασφαλώς, ας εξετάσουμε την περίπτωση του Αχιλλέα. Ο Αρριανός γράφει ότι όταν ο Μ. Αλέξανδρος βρέθηκε στην Μ.Ασία πήγε στον τάφο του Αχιλλέα. Εκεί βρήκε την ασπίδα του Αχιλλέα του ζύγιζε 150 κιλά και μπορούσαν να την σηκώσουν μετά δυσκολίας 3 γεροδεμένοι άντρες.
πηγές: