Το αβρακαδάβρα (abracadabra) ή άμπρα κατάμπρα ή αμπρακατάμπρα είναι επίκληση που συναντάται σε πολλές γλώσσες παγκοσμίως. Στην αρχαιότητα πιστευόταν πως αυτή η περίεργη λέξη έχει μεγάλη δύναμη. Θεωρούσαν πως θεράπευε ασθένειες και προφύλαγε τους ανθρώπους από το κακό που μπορούσε να τους τύχει. Πολλές λέξεις και φράσεις που σχετίζονται με ιεροτελεστίες,έχουν αποκρυφιστικό νόημα είτε απο μόνες τους είτε με τον τρόπο που εκφράζονται και χρησιμοποιούνται φωνητικά ή γραφολογικά.
Η λέξη αυτή έιχε ευρεία χρήση κατα τον Μεσαίωνα,είχε θεολογικές έννοιες και προέρχεται απο την εβραϊκή φράση "abreq ad habra" που σημαίνει "ρίξε τον κεραυνό σου ακόμη και στον θάνατο".Συνήθως την έγραφαν εντός ενός αντεστραμμένου τριγώνου ή τα γράμματα της λέξης ήταν τοποθετημένα έτσι ώστε να αποτελεί η ίδια το τρίγωνο,παραλείποντας ένα γράμμα κάθε φορά που επαναλαμβανόταν ώσπου να καταλήξει στο Α.
Η πρώτη γραμμή, που αποτελούσε τη βάση του σχήματος, αποτελούταν από τη λέξη γραμμένη ολόκληρη, ενώ οι επόμενες βαθμιαία μίκραιναν κατά ένα γράμμα· η τελευταία, που ήταν και κορυφή του τριγώνου, περιείχε μόνο το αρχικό «α». Η λέξη oλόκληρη μπορούσε να διαβαστεί ακόμα και από κάτω προς τα πάνω, διαγώνια. Σε αυτά τα φυλαχτά αποδιδόταν η δύναμη να αποτρέπουν ή να θεραπεύουν αρρώστιες, ιδιαίτερα τους ελώδεις πυρετούς. Συγγενική προς την α. είναι και η μαγική λέξη αβράξας. Η ετυμολογία της είναι σκοτεινή, και το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι της απέδιδαν αριθμητική αξία ίση προς το 365, επειδή κάθε ελληνικό γράμμα από το οποίο αποτελείται η λέξη αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό και το σύνολο ήταν ακριβώς 365 (α=1, β=2, ρ=100, α=1, ξ=60, α=1, ς=200). Το όνομα αυτό δόθηκε σε φυλαχτά με χαραγμένη τη λέξη. Σχετίζεται ακόμα με τη γνωστική λέξη «αβράξας».
Λένε, πως πρώτος, τη χρησιμοποίησε ο ιατροφιλόσοφος Σερένος Σαμόνικκκος (Serenus Sammonicus), το 2ο - 3ο αιώνα μ.Χ. Η λέξη θεωρούνταν από γνωστικούς και άλλους δυϊστές ότι ήταν προσωποποίηση του θεού ήλιου. Για τον γνωστικό Βασιλίδη, Αβράξας ήταν η υπέρτατη θεότητα, ενώ ιδιαίτερη σημασία δινόταν στο άθροισμα των αριθμητικών τιμών των γραμμάτων της λέξης (365, όσες οι ημέρες του έτους). Προσδιορίζοντας, κιόλας, τον τρόπο χρήσης της, ώστε να έχει μαγική δύναμη. Έπρεπε, λοιπόν, πρώτα πρώτα, ο παθών, να τη γράψει πολλές φορές, ωσότου το γράψιμο να πάρει σχήμα τριγωνικό. Συγκεκριμένα, έπρεπε να τη γράψει, σε μια περγαμηνή ή σε μια πέτρα, και, στη συνέχεια, να την κρεμάσει στο λαιμό του, σαν φυλαχτό. Αυτός είναι ο συνηθέστερος τρόπος γραφής:
A - B - R - A - C - A - D - A - B - R - A
A - B - R - A - C - A - D - A - B - R
A - B - R - A - C - A - D - A - B
A - B - R - A - C - A - D - A
A - B - R - A - C - A - D
A - B - R - A - C - A
A - B - R - A - C
A - B - R - A
A - B - R
A - B
A
Α - Β - Ρ - A - Κ - A - Δ - A - B - Ρ - A
A - B - Ρ - A - Κ - A - Δ - A - B - Ρ
A - B - Ρ - A - Κ - A - Δ - A - B
A - B - Ρ - A - Κ - A - Δ - A
A - B - Ρ - A - Κ - A - Δ
A - B - Ρ - A - Κ - A
A - B - Ρ - A - Κ
A - B - Ρ - A
A - B - Ρ
A - B
A
Μάλιστα, για να είναι πιο αποτελεσματικό το φυλαχτό, έπρεπε ο ασθενής να κάνει με μεγάλη προσοχή ένα σωρό διατυπώσεις. Σε περίπτωση, που ο άρρωστος, δε θεραπευόταν, έφταιγε ο ίδιος, όχι το φυλαχτό. Γενικά, χρειαζόταν να γίνουν όλα με μεγάλη λεπτομέρεια.Η πρακτική αυτή, χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα, στον Μεσαίωνα.Πλέον η λέξη χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει, συνήθως, κάτι μαγικό και φανταστικό. Τη συναντάμε, στο λογοτεχνικό έργο της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, Χάρι Πότερ, μέχρι και σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, με τη μορφή Πόκεμον (Άμπρα>Κατάμπρα>Αλακαζάμ), αλλά και στη μουσική και σε κόμικς κ.ο.κ.
πηγές: